Doktor Kurumlu’nun seçtiği 2023’ün en iyi müzik albümlerinden bazılarını dergimizin Ocak 2024 sayısında yer verdik (Bknz. Dergiler). Doktorumuzun, mahallemizin müzikologlarının da görüşlerine yer vererek yaptığı değerlendirmeler ufkumuzu açacak nitelikte.
LONNIE LISTON SMITH/ALI SHAHEED MUHAMMAD/ADRIAN LOUNGE
JAZZ IS DEAD 17
Gökhan Koçak’ın senenin en iyileri çizelgesinde kafalarda dolaşan Jazz is Dead çok başarılı bir çalışma ve mahallemizin müminlerince de büyük teveccüh görmüştü, hemen belirteyim. Üçlünün büyük başı LLS’in bu bağlamda, Jazz is Dead etiketinin/oluşumunun genç kafaları Adrian ve Ali Shaheed tarafından stüdyoya davetini hayırla ananlardan biriyim ben de.

Gökhan LLS’in yetmişlerdeki çalışmalarına baktığımızda bile, usta klavyecinin kaynaşım tarzına yaklaşımındaki seçmeciliğe, Doğu ve Batı’yı birleştirme yetisine, Afrika Büyükanne’den aldığı malzemenin tutarlılığına dikkatimizi çekiyor. Burada da kulağımıza çalınan zaten şahane bir harmanlama örneği. Yani cazın, rock ile, funk ile, r&b ile yetkince öpüştürülmesi.
LLS’nin büyük bir açlıkla müzik dünyasına geri dönüşü, söyleme canlılık katmış. Usta hem Fender Rhodes’unun başına geçmiş, hem de akustik piyanosunun. Muhammad bas gitar ve Rhodes, Younge da elektrikli gitarlar, bas, clavinet, vibrafon ve Hammond B-3’ünü ellemiş. Davullar ya Greg Paul ya Malachi Morehead tarafından gümbürdetilmiş. 4 parçaya da soul ve gospel şarkıcısı Loren Oden katılmış. Gurup parçalar boyunca akışlılığa özen göstermiş ama özellikle LLS’in düşünceleri, anlayışı egemen olmuş düzenlemelere. Yani piyanistin yetmişlerdeki çizgisi, günümüzün tınılarıyla renklendirilip, soslandırılıp sunulmuş menüde.
LUIS VICENTE
HOUSE IN THE VALLEY, 2023
Portekiz’in mahallemizde epey meraklısı olan üretken etiketi Clean Feed’in yayınladığı House in the Valley, yetenekli Portekizli trompetçinin başarılı bir çalışması. Vicente Lizbon’da yaşayan, farklı tasarılarla yığınla iş üreten bir sanatçı. Aynen Sclavis gibi hem serbest doğaçlama konusunda çabalıyor, hem de besteci yönünün de iteklemesiyle Hampel benzeri faaliyetlerle içl dışlı. Avrupa’da olsun, Kuzey Amerika’da olsun sayısız şenliğe davet edilmiş, adını duyurmuş. Çalıştığı adlardan sadece birkaçını sayayım şimdi, Hamid Drake, Michael Moore, Alexander Hawkins, Mette Rasmussen, Mars Williams, William Parker, Akira Sakata, Johannes Bauer. Çizelge epey kabarık. Vicente’yi mahallemizde ilk kez FMR Records’un yayınladığı Clocks and Clouds albümüyle dinlemiştik 2012’de. Sonrasında maşallah epey tasarıya bulaştı. Clean Feed’de ise 2019’da A Brighter Side of Darkness ile kulak vermiştik kendisine.

Vicente dörtlüsüyle gerçekleştirmiş bu albümü. Gurupta kontrbası Amerikalı Luke Stewart, davulu Hollandalı Onno Govaert, tenor saksofonu Amerikalı John Dikeman, trompeti önder çalıyor.
Kayıtlar 19 Temmuz 2021 günü Caldas de Rainha’daki Igreja do Espirito Santo salonunda canlı olarak yapılmış. Dörtlü iki parça çalmış, ilki 25, ikincisi 43 dakika uzunluğunda.
İlk olarak üyeler arasındaki müthiş iletişimi öveyim, sonra da söylemin yalınlığını, süsten, fazlalıklardan arınmışlığını. Benzetmek belki ayıp olacak ama olsun, ben burada Ornette’in ilk dönem dörtlüsünü, yani Atlantic’te yaptıkları kayıtlarla devrim yaratan gurubu, ya da Albert Ayler’in şahane dörtlülerinin çizgisini buluyorum. Aynı saflıkta, aynı coşkuda.
MARC DUCRET
PALM SWEAT, 2023
Tim Berne’in kurduğu, 43 ürünlük katalogunda altocunun yanında Prezens, Hank Roberts, Matt Mitchell, Broken Shadows, Hardcell gibi isimlerin de barındığı Screwgun Records etiketinin mahallemizin gururu, saksofoncu/besteci Murat Asil’e özel ulakla gönderdiği Palm Sweat başarılı bir çalışma diyeyim, böylece kavga çıkmasın değirmende.

Çünkü ‘dakika bir gol bir’, henüz başlık bile, cd’yi yuvasına yerleştirmeden önce, İşte bir utkusu daha Berne’in, dedirtecek cinsten sevgili Asil’imize: Marc Ducret Plays the Music of Tim Berne. Ducret (19 Nisan 1957) kuşkusuz altocunun müziğine yadırgı bir isim değil, sözgelimi Asil’in yere göğe koyamadığı Big Satan’ın Souls Saved Her (2004) ve I Think They Liked It Honey (1997), altocunun The Sublime and Science Friction Live (2003), yine Berne’in The Copenhagen Art Ensemble’ının Open Coma (2001) albümlerinde de ustasıyla birikte eylemişti başarıyı. Bu kez Ducret stüdyoya trompet, tuba ve flügelhornda Fabrice Martinez, trombonda Christiane Bopp, flüt ve çelloda Antonin Rayon, çello ve vokalde Bruno Ducret, alto flütte Sylvaine Helary ile girmiş. Kendisi de akustik ve elektrikli gitar, bas gitar, saksofon, vurmalılar çalmış, vokal yapmış, el çırpmış. Topluluğun seslendirdiği dokuz parçadan sekizi Berne imzalı, biri ise (About this Recording) öndere ait. Girişteki üç Berne bestesi (Curls/Palm Sweat/Mirth of the Cool) gitarların bol bol fuzzlaması, girift armoniler üretmesiyle dolu. Ancak Berne’in bol yinelemeli biçeminden farklı Ducret izleklerden hemen başka mecralara akıyor. Rolled Oats gitar üst üste kayıtlarıyla gerçekleşmiş. Shiteless ise yine üst üste gitar kayıtlarıyla öpüşen trombon ve trompetle sert armoniler yaratmış. Albümün bir başka başarısı ise Ducret’nin farklı gitarlarla gerçekleştirdiği sağlam dokular.
Yorum Gönder