Odanın duvarları üzerime geliyor. Gözlerimi kapıyorum. Bitmek bilmez bir uğultu kulaklarımda. Gözlerimi açıyorum. Yine duvarlar… Yüz üstü dönüyorum. Demir bir el yüreğimi avuçluyor. Acı içinde kıvranıyorum. Odamın kapısı vuruluyor.
“Kahvaltını hazırladım oğlum. Ben dışarı çıkıyorum. Uyuyup kalmayasın?”
“Kalmam anne. Birazdan kalkarım.”
“Unutma; Mefharet Hanım’lar bugün İstanbul’a taşınıyor. Kahvaltıdan sonra onlara bir uğrayıver…” “Uğrarım anne.”
“Daha ev boşalmadan kiracıyı bulmuşlar bile. Yeni kiracı kim biliyor musun Mahir?”
“Kimse kim, bana ne.”
“Mefharet’e uğramayı unutma.”
“Uğrarım dedim ya. Uzatma artık.”
Masanın üzerindeki pakete uzanıp sigara yakıyorum.
“Çok sigara içiyorsun. Bu kadar içmesen? ”
Bunu bana Mefharet ne zaman söylemişti? Sonra dudaklarımdan sigarayı almış, küllüğe bastırmıştı. Karşı koyamamıştım. O gün ona tutuluvermiştim birden. “Bir daha söyle,” demiştim. Anlamamış, yüzüme aval aval bakmıştı. Biliyorum; söyleseydi, ilkine benzeyecekti. O günden bu yana sigarayı azaltmadım. Ama ne zaman elim sigaraya gitse, onun sesini hep duydum. Odamın kapısı vuruluyor.
“Mahir aç kapıyı benim, Mefharet.”
“Ne istiyorsun? ”
“Aç kapıyı. Annen bizde.”
Annen bizde. Yani korkacak bir şey yok. Yine o ürpertiyi duyuyorum. “Deli misin sen? Ya gören olduysa? Hadi evine git; ben birazdan size gelirim.”
“…………………………..”
“Hâlâ orada mısın, Mefharet? ”
“Kapıyı açmadan gitmem, biliyorsun.”
“Olmaz Mefharet.”
“Son bir kez. Anlıyor musun? Son bir kez… Seni hatırlayıp, avunmak için…”
“Sana beni hatırlatacak bir kızın var. Ya benim? Ben onu görmeden nasıl yaşayacağım hiç düşündün mü? ”
Yüzümü yastığa gömüyorum. İçim eziliyor.
“Ne olur Mahir… İstanbul’a gelip beni aramazsın sen.”
“Nil’i yanında neden getirmedin? ”
“Nil, Kenan’la kamyon bulmak için İzmir’e indi.”
“Nil’e söyleyecek misin Mefharet? ”
“Hayır; söyleyemem… İkimizden de nefret eder.”
“Söylemelisin, Mefharet. Ona kim olduğumu söylemelisin… ”
“Söylerim. Aç şimdi kapıyı.”
“Söz ver.”
“Söz. İlerde söyleyeceğim. Belki ikimizden de nefret edecek. Ama ona kim olduğunu söyleyeceğim…” Kalkıp kapıyı açtım.
Yorum Gönder