dikkat et kendine
ılık bir ilkyaz akşamıydı masada oturmuştuk
şöyle dikkatle baktım sana
omuzlarına akıyordu saçların
bakışlarında bir düş gölgesi
hüzün kadınlara yakışırmış gördüm
incelmişsin görmeyeli
süzülmüş sanki biraz yüzün
gülümsediğinde gözlerinin içinde keder
gizlenmiyor sıkıntı
belli ki çok üzülmüşsün
gözlerinle konuşurdun sen
görmeyeli
dilsiz olmuşsun
canını yakarlar söylemiştim
hiç acımazlar
kuruturlar saksıdaki en güzel çiçeği
olmadı koparırlar bahçedeki tek kırmızı gonca gülü
yeşeremez bir toprak bırakırlar ardından
ben sana kıyamam
hoyrat ellere düşmüşsün
görmüyorsun
körleşmeye aşk diyorsun
bilmezler değerini senin
söndürürler neşeni
soldururlar güzelliğini
çalarlar seni kendinden
hatırlamaz olursun o bulaşan gülümsemelerini
ruha dokunan şen kahkahalarını
kurtul
uzaklaş
sevgi değil bütün bu olanlar
yürekten gelmiyor
kandırıyorsun kendini
kaç lütfen
derin yaralar alırsın
çıkamazsın sonra içinden
ömrünce geçmez bazı sızılar
bir sigara daha mı
bu kaçıncı
gözlerinden gitmiyor o hüzün dalgası
sözlerin saklasa da
sezdim
gizli bir yerden kanıyor bir yanın
hala acımasız olanlardan medet umuyorsun
onları koruyorsun
oysa dikiş tutmaz o sökük
riyadan aşk çıkmaz
korkma
yalanını vurmam yüzüne
kendini kandıran karşısında susarım
niye yıkayım kumdan kaleleri
biliyorum bir çocuk kadar masumsun
senin kendini böyle düşünmediğini bilsem de
çünkü bilmiyorsun hayatı
çünkü bilmiyorsun nasıl sevebileceğini
sevilmeyi sevgi biliyorsun
insan insanı sevgiyle yoruyor bazen
aşkla öldürüyor
yalnızlığa gömüyor
hiç bilmiyorsun
bak söylemedi deme
uzun sürer pişmanlıklar
yutkunsan da boğazında demirden leblebi
geçmez kalp ağrıları
dikkat et kendine
artık yalan söyleme
sus lütfen