DOKTOR KURUMLU’NUN SEÇTİKLERİ -2025
ADAM O’FARRILL, FOR THESE STREETS
“BU SOKAKLARDA’’ YİRMİ BİRİNCİ YÜZYILIN BİLİNCİ YARIK YENİLİKÇİ TINILARI, ODA CAZI, LATİN MELTEMLERİ, PROG ROCK NAĞMELERİ VE HENDRIX YIRTICILIĞIYLA ÖPÜŞÜP KOKLAŞIYOR: KARŞIMIZDA TROMPETÇİLİĞİ KADAR BESTECİLİĞİ VE DÜZENLEMECİLİĞİYLE DE ALKIŞIN EN İRİSİNİ ANASININ AK SÜTÜ GİBİ HAK EDEN MÜZİKÇİ BİR AİLENİN EDEPLİ EVLADI ADAM O’FARRILL. . .
Kübalı şöhretli besteci ve düzenlemeci Chico O’Farrill’in (1921- 2001) torunu, Carla Bley’in seksenlerdeki guruplarından tanıyıp sevdiğimiz Arturo O’Farrill ve piyanist Alison Deane’in oğlu, vurmalı çalgılar mahiri Zack O’Farrill’in de biraderi kimliğiyle hemen dikkat çeken Adam (8 Eylül 1994, Brooklyn, New York) günümüzün sağlam trompetçilerinden biri, dahası kalemi de iyi işliyor, beste yapma konusunda da bayağı çalışkan. Mahallemiz müminleri onu 2016’da Sunnyside etiketinin yayınladığı Stranger Days ile ilk kez tanımış ve bağırlarına basmıştı. O’Farrill’i sonrasında Afro-Latin Jazz Orchestra, Amaryllis Sextet, Anna Webber Large Ensemble, Mary Halvorson’s Cold Girl, Patricia Brennan Septet ve Raf Vertessen Quartet’te dinleyip daha çok sevdik ama Out of Your Head Records’un yayınladığı albüm trompetçinin önemini dosta da, düşmana da bir kez daha vurguluyor. Kadroda Adam trompet, flügelhorn, Mary Halvorson gitar, Patricia Brennan vibrafon, David Leon alto saksofon ve flüt, Kevin Sun tenor saksofon ve klarinet, Lalun Leung trombon ve euphonium, Tryone Allen kontrbas, Tomas Fujiwara davul çalıyor. Besteler elbette önderin.
Doruklara bakalım şimdi: önderin şahane düzenlemesiyle dikkat çeken ve gitar ve trompet uyumunun ışıldadığı Swimmers, üçüncü akım esintilerinin prog rock meltemlerine karıştığı, Leon’un flütüyle şenlenen, çağdaş oda cazı için mükemmel bir örnek gibi duran Nocturno 1932, gitar ve trompetin vibrafonun da iteklemesiyle büyüyen Scratching the Surface of a Dream, şahane bir vibrafon solosunun kulaklarımıza serinlik ve neşe doldurduğu, dahası O’Farrill’in okkalı, özenli düzenlemesinin bayağı şaşırttığı Migration, Halvorson’un Hendrix mezardan çıkıp dinlese bayağı kıskanır dedirten muhteşem solosuyla ışık saçan Speeding Blots of Ink ilk aklıma gelenler.
