ŞİİR

eski ev

eski bir ahşap ev vardı

bir merdiven çıkardı yukarı

evin dibinde bir asma

beklenirdi gelmesi akşamın

o merdiven çıkardı

kitaplar dolusu dünyaya

Dostoyevski, Sait Faik bir de Kafka

erken öğretmişti olgunluğu

akşam yemeklerinden sonra

ellerinde kahve fincanları

dede Nuh der peygamber demez kadar tutucu

başlardı tartışma

ayışığı asmanın arasından yansırdı yüzlere

bitmezdi bütün bir yaz

o asırlık konu

şimdi kimse bilmez

kimler yaşadı o evde

kim çıktı o merdivenlerden kitaplığa

kim kiminle tartıştı dünyayı

dede aynı kafa göçüp gitti

düşlemdi sanki o eski ev anları

gençlik gibi

söz gibi uçup gitti

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir