eski bir ahşap ev vardı
bir merdiven çıkardı yukarı
evin dibinde bir asma
beklenirdi gelmesi akşamın
o merdiven çıkardı
kitaplar dolusu dünyaya
Dostoyevski, Sait Faik bir de Kafka
erken öğretmişti olgunluğu
akşam yemeklerinden sonra
ellerinde kahve fincanları
dede Nuh der peygamber demez kadar tutucu
başlardı tartışma
ayışığı asmanın arasından yansırdı yüzlere
bitmezdi bütün bir yaz
o asırlık konu
şimdi kimse bilmez
kimler yaşadı o evde
kim çıktı o merdivenlerden kitaplığa
kim kiminle tartıştı dünyayı
dede aynı kafa göçüp gitti
düşlemdi sanki o eski ev anları
gençlik gibi
söz gibi uçup gitti
Yorum Gönder